Mutlu olduğumuzda ya da bilakis üzüldüğümüzde gözyaşlarımız bizimle olur. Düşününce ne kadar tuhaf değil mi? Ayrıyeten hüznümüze eşlik eden yalnızca gözyaşlarımız olmuyor. Bu tip durumlarda boğazımıza yerleşen tuhaf bir yumruyu da vakit zaman hissedebiliyoruz. Bu yumrunun neden olduğunu anlamak için evvel neden ağladığımızı ve ağladığımızda bedenimizde neler gerçekleştiğini bilmemiz gerek. Haydi, bedenimizdeki bu sürece birlikte bakalım.
Kaynak: https://www.sciencealert.com/why-do-w…
Neden ağladığımızın gizemi hala tam olarak çözülebilmiş değil. Tabiatımız gereği irtibat halinde olmamız kaçınılmaz, ağlamanın bizim için kelamsız bir bağlantı yolu olduğuna dair sağlam ispatlar da var.

Aslında ağlamak etrafımıza kendimiz ve duygusal durumumuz hakkında bir şeyler söylemek manasına geliyor. Araştırmacı Bec Crew, geçtiğimiz yıl bu bahisle ilgili şöyle bir açıklamada bulundu:
Duygusal gözyaşı olarak isimlendirdiğimiz gözyaşı tipi denetimi kaybetme hissini yaşadığınız vakit kalp ritminin artması, ağır soluma üzere öteki fizyolojik tepkilerin tesirini düşürmeye çalışır. Etrafımızdakilere bir sarılmaya gereksinimimiz olduğunun açık bir iletisi olabilir.
Biz beşerler için toplumsal münasebetlerin ne kadar kıymetli olduğunu biliyoruz. Ağladığımız vakit, öbür birinin bizi rahatlatma gayreti bu çeşit ilgilerimizi güçlendirmeye yardımcı oluyor.

Fakat ağlamanın kuşku edilen tek nedeni bu değil. Kimi araştırmacılar ağlamanın bize ziyan veren kişi yahut durumlara teslim olma formumuz olduğunu düşünüyor.
Peki bunu da göz önünde bulundurduğumuzda, duygusallaştığımızda bedenimizde sahiden neler oluyor?

The Independent gazetesinde, Nick Knight mevzuyla ilgili şu açıklamalarda bulunuyor:
Otonom hudut sistemimiz sempatik hudut sistemimiz üzere başka tüm hudut sitemlerini denetim eden kapsayıcı sistemdir ve bulunduğumuz duruma bağlı olarak bedenimizde bir çok farklı tesire neden olur.
Sindirim üzere başka bilinçdışı beden işlemlerimizle bir arada kaç ya da savaş denilen yansıyı denetim altına alan sistemle ile birebirdir.

Bu sistem hiper moda geçtiğinde, karşılaştığınız durum karşısında kalıp savaşmanızı yahut kaçmanızı kolaylaştıracak halde tüm bedeninize oksijen akışı sağlar. Oksijeni tüm kaslarınıza iletmek için de nefes almanıza gereksinim duyulur.
Sinir sistemi oksijen alımını arttırmak gayesiyle glotise olabildiğince açılması için sinyal gönderir. Glotis, soluduğumuz havayı yönlendiren boğazımızın iç kısmındakı açıklıktır.

Yani boğazınız olağandan daha geniş açılır. Aslında glotisinizin genişlediğini hissetmezsiniz. Şayet hissetseydiniz rahatsız edici bir durum olurdu. Yutkunmaya çalıştığınızda hissettiğiniz şey ise bedeninizin glotisinizi açık tutmak için kaslarınıza uyguladığı tansiyondur.
Glotisiniz ağlamadığınız durumlarda gün boyunca yutkunurken açılır ve kapanır.

Bu da yemeğin ve havanın başka yollardan gitmesini sağlamakta. Ağlarken ya da ağlamanın eşiğine geldiğinizde glotisiniz açık kalmaya çalışır fakat siz her yutkunduğunuzda ise kapanmaya zorlanır. Oluşan bu tansiyon boğazınızdaki kasları zorlar ve bir yumru hissi oluşur.
Bu his, globus hissi olarak isimlendirilir. Gerilim durumlarında, birçok beşerde görülür.

Stres alanından çıkıp sakinleştiğinizde ise glotis eski haline döner. Gözyaşlarımız da benzeri bir biçimde hudut sistemimizin omları harekete geçirmesiyle oluşmakta. Her ağlayan insanın da bildiği üzere ağlamanın burun akıntısı, yüz kızarması ve hatta baş ağrısı üzere birçok diğer yan tesiri vardır. Bunların sebebi ise gözyaşı kanallarınız sinüslerinize çok yakın olmasıdır, sümük oluşumu da bu yüzden gerçekleşir.
Farz edelim ki sevgiliniz sizden ayrılıyor.

Haberi aldığınızda hudut sisteminiz harekete geçer ve savaş yahut kaç durumunu tetikler. Gözyaşı kanallarınız gerekli bildirisi alır ve bedeniniz kaslarınıza daha fazla oksijen akışı sağlamaya başlar.
Ağladığınızda daha fazla oksijen almak için derin nefesler almaya başlarsınız. Bu durumu telafi etmek ismine glotisiniz açık tutulur.

Bu noktada ağlarsınız ve gözyaşlarınız aktıkça mukus burnunuzu ve boğazınızı ele geçirerek yutkunmanıza sebep olur.
Bundan sonra keyfinizi yerine getirecek şeylerle uğraşmaktan diğer yapabileceğiniz bir şey yok. Sonuçta boğazınızdaki bu yumru bedenimizin bize daha yeterli nefes almamıza yardımcı olmasının sebebi. Bundan sonra bu üzere durumlarda başınızdaki tüm tetikleyici fikirleri atmaya ve bulunduğunuz ana odaklanmaya çalışın. 🙂